تأثیر کاربرد متانول بر برخی خصوصیات مرتبط با رشد ریشه نخود(cicer arietinum l.) تحت تنش خشکی

بخش مهمی از موفقیت تولید در مناطق دارای تنش خشکی به جذب مؤثر آب و عنصر غذایی توسط سیستم ریشه ای کارآمد وابسته است. به منظور بررسی اثر محلول پاشی متانول برخصوصیات ریشه نخود (رقم کرج) در شرایط تنش خشکی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در شهریور سال 90 در پژوهشکده علوم گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد به اجرا درآمد. عامل محلول پاشی متانول با 5 سطح، شاهد (بدون محلول پاشی)، 20 ، 25 ، 30 و 35 درصد حجمی بود که به هر کدام از سطوح 2 گرم در لیتر گلیسین اضافه شد. محلول پاشی 3 بار طی فصل رشد گیاه و با فواصل 10 روز صورت گرفت. محلول پاشی گیاهچه ها تا زمان جاری شدن قطره های محلول روی برگ ادامه یافت. عامل خشکی نیز شامل تنش خشکی (25 درصد ظرفیت زراعی) و بدون تنش خشکی (100 درصد ظرفیت زراعی) اعمال شد. نتایج نشان داد بین سطوح مختلف متانول اختلاف معنی داری از نظر وزن خشک ریشه، سطح و طول ریشه اصلی، مجموع طول ریشه ها، نسبت ریشه به اندام هوایی و نسبت سطح ریشه به سطح برگ وجود داشت (05/0≥p). محلول-پاشی با سطح 25 درصد حجمی، موجب افزایش معنی داری در میزان وزن خشک ریشه، مجموع طول ریشه ها و سطح ریشه ها نسبت به دیگر سطوح شد. اثرات متقابل تنش خشکی و متانول تأثیر معنی داری بر میزان مجموع طول ریشه ها و نسبت ریشه به اندام هوایی داشت (05/0≥p). به طورکلی می توان کاربرد محلول پاشی 25 و 30 درصد حجمی متانول را برای افزایش عملکرد در گیاه نخود توصیه کرد.